یکی از هموطنان در پیامی برای ما نوشته است:
«امروز که مثل هفته های گذشته برای حضور در محل کار از رودسر به تهران می‌آمدم، راننده برای نماز صبح توقف نکرد و شرایط هم طوری بود که نماز در حال قضا شدن بود. پلیس راه قزوین برای نماز پیاده شدم و به شاگرد راننده هم گفتم که من می‌روم نماز بخوانم. وقتی برگشتم دیدم اتوبوس رفته و من هم همه وسایلم را در اتوبوس جا گذاشته بودم.
با هر مصیبتی که شد از مردم موبایل قرض کردم، به همسرم زنگ زدم که شماره راننده را از تعاونی رودسر بگیرد. با هر ترفندی که شد با راننده صحبت کردم که فلان جا در مسیر بایستد. یک راننده سواری خیرخواه به من اعتماد کرد و از اتوبوس جلو زدیم و منتظر ایستادم. اما در سر قرار هم توقف نکرد! دوباره با هزار بدبختی با یک ماشین خودم را به تهران رساندم.
در نهایت ترمینال آزادی به اتوبوس رسیدم و وسایلم را گرفتم.
سوال من این است که آقایان مسئول در وزارت راه و شهرسازی و سازمان راهداری چه وظایفی دارند؟ ارگان ناظر کجاست؟ چرا برای نماز به ویژه نماز صبح احترام قائل نیستند؟ حقوق سلب شده من مسافر و استرس های تحمیل شده در وسط جاده را چه کسی باید پیگیری کند؟ چه کسی قرار است به تخلفات راننده های اتوبوس پایان دهد؟»
منبع: شهدای ایران